-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 1938
مدح و ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی
کریم هستی و حاجات دل روا کردی طبـیب هـستی و درد مرا دوا کردی میان چشم شما معجزه فـراوان است مس وجود مرا سر به سر طلا کردی تویی که واسطۀ فیض چار معصومی رسیدی و دل ما را پُر از خدا کردی روایت از کرم بی شمار تو کم نیست چه روزها که تفقّد به این گدا کردی چه خوب شد که شما قبله گاه تهرانی به ری رسیدی و یک کربلا بنا کردی سـلام سیّـدنـا شـاه واجب الـتـعـظـیـم درود حق به تو ای صاحب مقام عظیم امـام زادۀ عـشـقی مـقـام تـو والاست به روی گنبد دوّار؛ پرچمت بالاست حسن ترینی و حُسن حسین را داری درون سینۀ تو شوق حیدر و زهراست مدینه با قدمت غرق نور رحمت شد چقدر با تو زمین مثل جنّت الاعلاست دوبـاره زائـر دلـخــســتـه آمــده آقــا حضور قطره در این موج عاشقی زیباست هر آنکه پیش شما ماند کـربلایی شد مسیر صحن تو از صحن سیدالشهداست هـزار شـکـر مسلمان نـسـل سلمانـیم میان صحـن شما یا حـسین میخـوانیم شـکـوه روح خـدا در مـدار تـن آمـد نـسیـم عـشـق به پـابـوسـی چـمن آمد بـرای دیـدن سـرسبـزی هـوای شـما عـقـیق سرخ سفر کرد و از یمن آمد خوشی حرام، که تو جدّ بی حرم داری دوباره کنج حرم حرفی از حسن آمد به سمت مرقدتان زائری که می بینی بـرای نـاب شـدن بـا خــدا شـدن آمـد همینکه چشم ترم با ضریحتان خو کرد کـلام حضرت هـادی به یاد من آمد: "کـسی که تا حـرم قـدسـی شما رفته به شهر ری که نه انگار کربلا رفته" کـبـوتـرانه رسـیـدم به آسـتـان حــرم همیـشـه روی سرم سایـۀ امان حـرم شکسته دل که بیایی همیشه جا داری میان صحنِ پُـر از خـیـر آستان حرم خدا کند که به حقّ دعـای خیر رضا به دست ما برسد برکت عـیـان حرم دوباره از حرم شهر ری به مشهد رفت کسی که رفت به دنبال کاروان حرم ثواب طوف حریم تو هدیه ای از ماست به آسـتـان رفـیـع "مـدافـعـان حــرم" هـمـیـشه و همه جا نـوکـر ابالفضلیم فـدایـی حـرم خـواهـر ابـالـفــضـلـیـم
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی
آمـده عـشـق را کـنـد اثـبـات مـردی از خـانــوادۀ سـادات حـسنـی زاده ای جلیل الـقدر ساقـیِ بـاده ای جـلیـل الـقـدر شام یـلدایِ غـصه طی گشته روشنی بخش شهر ری گشته عـابـر کـوچـه هـای دلـداری مـرشد دسـتـه هـای عـیـاری آمـد و با خـودش صفـا آورد عـطر شهـرِ مدیـنـه را آورد نـکـتـه آمـوز مـنــبــر مــولا روضه خوان مصائب زهرا آمد و کوچه خیسِ باران شد مرقـدش کـربلای ایـران شد یـادمان داد و زنـدگی کردیم تا به امـروز بـنـدگی کـردیم از سفـر تحـفـه پُـر بها آورد مُهـر و تسبـیح کـربـلا آورد آمـد و یک سبـد بـهـار آورد عـشق را او سرِ قـرار آورد از لب یار و زلف و ابرو گفت صدوده بار نعره زد، هو گفت شعـله بود و تـبـش نمی افتاد یا عـلـی از لبـش نمی افـتـاد
: امتیاز
|
 |
|
مدح حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام
ای اهل نظر کعبۀ اهل نظر این جاست زیرا حرم زادۀ خـیـرالبـشر این جاست خـورشـیـد ولایـت گـهـر بـحـر هـدایـت طوبای بهشت علوی را ثمر این جاست آیـیـد به شـهـر ری و خـوانـیـد خـدا را زیرا که به حاجات همه خلق در این جاست این جا حرم عبدالعظیم است عظیم است بحر عظمت را به حقیقت گهر این جاست این تـربت فـرزند کـریم دو جهان است ارباب کرم را به سر خاک سر این جاست با چشم دل خویش در این بـقعه ببـیـنـید کافواج ملک تا به فلک جلوه گراین جاست از ری هـمـه بر دیـدۀ دل نـور بگـیـرید زیرا که سپهر نبوی را قمر این جاست آید به مـشـام همه بـوی حـسن از خاک هان پا به ادب نِه که حَسن را پسر این جاست زوّار حـریـمـش هـمـه زوّار حـسـیـنـنـد بر اهل ولا کرب و بلای دگر این جاست
: امتیاز
|
 |
|
مدح حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام
ای به شهر ری مزارت رشک جنات النعیم آیت عظمای حق نجل الحسن عبدالعظیم آفـتـاب فـاطـمـه چشم و چـراغ اهل بیت منشأ فضل و کرامت صاحب لطف عمیم هم شریف ابن شریف ابن شریف ابن شریف هم کـریم ابن کـریم ابن کـریم ابن کـریم قـبـلـۀ دل کعـبـۀ اهـل ولایـی نی عجـب گر زند بیت الحرامت بوسه بر خاک حریم در پـی احـیـای دل کـار مسیحـا می کـند بامـدادی گر وزد از تـربت پاکـت نـسیم زائـر قـبـر تو یـعـنـی زائر قـبـر حسیـن خادم کوی تو یعنی خادم حجر و حـطیم شهر ری تا متّکی بر آستان قدس تو است تا قـیـامت نـیـستـش از فـتـنۀ بیگـانه بیم نی عجب گر سائل درگاهت از احسان کند دامن طـفـل یـتـیـمی را پُـر از دُر یـتـیـم چارمین نـجـل کـریم اهل بیـتی می توان هشت جنّت را ببخشایی به شیطان رجیم طـلـعـت نـورانـیـت مـرآت الله الـصـمـد طاق ابـروی تو بسم الله رحمان الـرحیم مظهر توحیدی و در بیت دل داری مقام آفتاب عرشی و در شهر ری گشتی مقیم شـاه راه زائـرت "انـا هـدیـنـاه الـسـبـیل" چل چراغ تربتت شمع صراط المستقـیم بر مشام جان دهد در هر نفس عطر حسین هر کجا آرد نسیم از تربت پاکـت شمـیم اینکه من امروز میگردم به دور تربتت مرغ جـانم زائر کـوی تو بوده از قـدیـم دست من گر کوته است از مرقد پاک حسین یافتم از تربتـت اینجا همان فـوز عـظیم هر که در این سرزمین بر خاک تو صورت نهاد در ثـواب زائـران کـربـلا گـردد سهـیـم خورده از اول دل میثم گـره بر مرقـدت وصل اجـداد تو خواهد از خـداوند کریم
: امتیاز
|
 |
|
مدح حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام
شـعـر مـن ای آســمـانـی حـال مـن ای سکوت و شور و قیل و قال من خسته منـشین در حـریـم وصل یار نـشـئـه ای از جـام مـشـتـاقـی بـیـار گر سـفـر نـزدیـک آیـد یـا کـه دور می وزد عــطر دل انگـیـز حضور مـی ربـایـد دل صـفـای این حـریــم قـدسـیـان را ذکـر یا رب الـعـظـیـم زائـران اینجا حـسـیـنـی مـذهـب اند کـربـلا در کـربـلا تــاب و تـب انـد یک تـوسّـل عـشـق در این بـارگـاه می بــرد دل را بـه سـوی قـتـلـگـاه اشـک ایـنـجـا گـوهـر و آیـینه است قیمتی گر هست این گـنجـینه هست لطف خـوبـان کـرامت دیـدنـی ست این رواق بـا صـفـا بـوسیـدنی ست اهـل ری در خـیـمـۀ حـق ایـمـن اند مـومـنـان با دشـمـن دیـن دشـمن اند تا خراسان و قـم و ری جان ماست هـفـت وادی معـرفت ایـمـان ماست
: امتیاز
|
 |
|
مدح حضرت عبدالعظیم حسنی
عـبــد خــدا و مــرد خــدا سیدالــکریم مِـنّــا به نــزد آل عــبــا سـیــدالکــریم در وصف دوست،حضرت هادی به غمزه گفت: هستــی بحـق تو دوست ما سیدالکریم بر سائل تو در حرمت میرسد جواب اینجا کجاست کرب و بلا سیـدالکریم تا دین خویش عرضه کنی برامام خویش کی می شوی ز یــار جــدا سیدالکریم مُلک ری است قبله ی دلهای فـاطـمی اینجاست ملک خـون خــدا سیدالکریم خونِ تو را اگرچه به مـقـتـل نـریختند مــانـنـد سـیـدالـشـهـدا سـیـدالــکــریــم اما بــرای مــردم دنـیــا تــو حـجـتــی آری تـویــی تو حـجـت ما سیـدالکریم قبر حسین بر سر و رویت خراب شد یعـنی شـدی دوبــار فــدا سیــدالکــریم یکبار تحت قبّه ی ویــرانــه ی حسین یک بــار پیش پای رضــا سیـدالکریم عمری گـریستی به تنِ پاره پــاره ای آخــر شــدی شهیدِ جـفــا سیــدالکـریم هرگز به زیر سم ستوران نــرفته ای خنجر نخــورده ای ز قــفـا سیدالکریم از روضه های داغ، تو دق کرده ای یقین از کــوفــه تا به شــامِ بلا سیدالکــریم دریــاب ای ولــیِّ خــدا اهــل درد را ای نــایب الامــام الا سـیــدالــکــریــم ما را وصال کرب وبلا گر نصیب نیست هســتــیم پس دخیــل تو یا سیدالکریم
: امتیاز
|
 |
|
مدح حضرت عبدالعظیم حسنی
مشهد نشد، قم هم نشد، قسمت شد اینجا امشب هرآنکس آمده، دعوت شد اینجا سیـد شدی، آقــا شدی، من هم گــدایت بر ما ز پــا افـتــادگان نعمت شد اینجا از بس حریمت بوی شهر کربلا داشت قــائــم مـقــام دوم جـنـّـت شــد ایـنـجـا جسم تو را پای "درخت سیب" بـردنـد یعنی که با کرب وبلا قسمت شد اینجا من زار قـبــرک کـمـن زار حُـسـیـنــا بر اهل تهران مــایـۀ رحمت شد اینجا شب های جمعه با نــوای عــرشی یار منــزلــگــه سینه زن هـیـئـت شد اینجا وقتی تـو از نـســل کــریــم اهـل بـیتی گلدسته هایت مایه ی حیـرت شد اینجا
: امتیاز
|
 |
|
حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام
آن کس که راه پـوی حــریـم کـریم شد از جان غـلام حضرت عبـدالعظیم شد دارای حرمت است به چـشم جهـانـیان آن کس که زائـر حــرم این کـریـم شد باید سلام و عرض ادب کرد با خلوص بر حضرتش که وارث خلق عظیم شد وارد هر آن که گشت در این بارگاه قدس محـو صفای این حرم و این حریم شد بی بـهـره نـیـست از کـرم ذات کـبـریا آن عاشقی که بر سر کـویش مقـیم شد بس مرده دل که زنده ز الطاف کردگار زین بارگاه اطهر و رضوان شمیم شد دارد به پـیـش پای دل خود چـراغ راه آن کـس که رهـسـپـار ره مستـقـیـم شد خوی حسین و وجه حسن داشت، زین سبب مشهور خاص و عام به عبدالعظیم شد طبعش روان ز چشمه فیاض مهر اوست "خاتم" اگر که صاحب طـبع سلـیم شد
: امتیاز
|
 |
|
حضرت عبدالعظیم حسنی
به دیــوار و در این بیت تـوحید فروغ عترت و قرآن توان دید بــود این بــارگــاه روح پــرور حــریــم یک تن از آل پـیـمـبـر در این جا قبر مولایی کریم است مزار حضرت عبدالعظیم است به اولاد حسن، او فخر و زین است که زوارش "کمن زار الحسین" است چو این جا شد چراغ عشق روشن به دل ها این حرم شد پرتو افکن بود این درگه از ابواب رحمت در باغی ست از گل زار جنت که اشک عاشقان، شد جویبارش نمی گردد خزان، هرگز بهارش تو ای زائر به تعظیم شعائر ببوس این درگه پر نور و طاهر بیا این جا به اشک خود وضو کن بیا جان خود این جا شستشو کن بپا خیز و بخوان اذن دخولش اجازت از خداگیر و رسولش به اذن حیدر و زهرای اطهر به اذن یازده معصوم دیگر قدم چون می نهی داخل از این در بگو بسم الله و الله اکبر زند چون حلقه بر این در گدایی به گوش جان او آید ندایی که ای سائل دعایت مستجاب است محب آل عصمت کامیاب است بخواه از رحمت حق آن چه خواهی که بی حد است الطاف الهی "حسان" این جا مطاف مومنین است درِ گل زار جنت در زمین است
: امتیاز
|
 |
|
حضرت عبدالعظیم حسنی
این جاست خاک ری وَ ملقب به کربلاست خیلی گران تمام شده، مُلک خون بهاست هر گوشه زین دیار اگر هیئتی به پاست پشت قبـاله و سندش یک سـر جداست زان روز کاین معامله شد سرزمین ما ری نیـست نام آن و شـده وادی البـکـا از آن به بعد فاطمه زین خاک رو گرفت این سرزمین به گریۀ عشاق خو گرفت آن قدر گریه شد که کمی شستشو گرفت از خانۀ امام حسن آبرو گرفت اوضاع را امام حسن رو به راه کرد زهرا دوباره جانب ایران نگاه کرد عبدالعظیم آمد و عبد خدا شدیم با عشق اهل بیت دگر آشنا شدیم همسایۀ عزیز دل مجتبی شدیم در هر طواف زائر کرب و بلا شدیم پیچیده باز در حرم یار عطر سیب صلی علی الحسین و صلی علی الغریب
: امتیاز
|
 |
|
حضرت عبدالعظیم حسنی
از بوستان فاطمه، عطر و شمیم داشـت با دوستـان فـاطـمه، لطف عمـیـم داشت خواندند اهـل معرفت او را "نگین ری" با آن که نام و شهرت "عبدالعظیم" داشت این گلشن "حسن" این عـاشـق "حسین" با مهر و عشق و عاطفه عهدی قدیم داشت گـل واژه حـدیـث از آن لـعـل جـان فـزا عطر بهـار وحی و صفای نـسیم داشت از محضر سه حجت معصوم فیض برد یعـنی که ره به چشمه فوز عظیم داشت مثـل کـبوتــران حــرم خــانــۀ "رضــا" روحــی در آستــان ولایت مقـیـم داشت شــاگرد پــاک بـاخـتـه مکتـب "جــواد" دستی پر از کرامت و طبعی کریم داشت از پــرتــو هــدایت "هــادی" اهــل بیت راهــی بـه آســتـان خـدای رحیـم داشت ایمان خویش را به امـامش ارائـه کــرد با آن که جان روشن و قلب سلیم داشت بـا خــانــدان وحــی پــل ارتــبــاط بــود با اهـل بــیت رابطه ای مستـقـیـم داشت طــور تـجــلــی ســـه امــام هـــمــام را چون درک کرده بود، مقام کـلیم داشت شب تا به صبح شعر "شفق" را مرور کرد مرغ سحر که زمزمه "یا کریم" داشت
: امتیاز
|
 |
|
حضرت عبدالعظیم حسنی
ای بلــنـدای عشق قامــت تــو ای ســلام خـدا به ســاحت تـو خـاک بوس سیـادت تـو زمین جایگاهت ولی به عرش برین آسـمانی تـرین مـسـافـر خـاک قدر و شان تو کی شود ادراک ای ذراریّ حـضــرت زهـــرا بــنــــده ای بــا ارادت زهـــرا افتـخارت همــین بـس ای والا باشــی از نســل سیـدالـنُّـجـبــا بس که بودی تو فاطمه سیرت مصطـفایی منش علی صولت در سماوات چون ستـاره شدی تو اباالقــاسمی دوبــاره شـدی نـور تـوحـید در نـگـاهت بـود تـربت عشق سجده گاهت بود ذکر تحـــلـیـل با تــکــان لبـت چـشــمۀ نــور در نـماز شبت ای روایـت گـــر هــدایـت هــا راوی صـــادق روایــت هــا بس که در عشـق مستـدامی تو دسـت بـوس چـهـار امـامی تو تا لبت عرضه ای ز دین کرده مـعـرفـت پیـش تـو کــم آورده اعتقادت ز بـس که بنیادیســت صله اش لطف حضرت هادیست بهر تحسیـــن تـان بگــفت آقـا انــت انــت ولـــیــّنــا حــــقـــا تــو غـــرور اصــالتـّـی منــی حُسن محضی حسین درحسنی آبـــرودار خـــاک مـــایـی تــو صاحـب ملک خون بهایی تـو تو صــفـا بخش دیـن و آیـیـنی عــزت سـرزمیــن بـاکـیـنــی ملـــک ری از تـو آبــرو دارد پای تـو هسـتِ خـویش بگذارد چــه بــگویــم ز قـدر والایــت چـه بـگـویم ز شأن عـظمایـت وصفت این بس زبس عظیمی تو حـضــرت سیـدالکـریـمـی تـو شــاه زاده! گدای خود دریـاب رهگـذر! خاک پای خود دریاب پیرمرد عصـا به دست حجاز! یک نظر سوی خاکیــان انداز قـبـلـه خـــاک ما شده حـرمـت چـشم امیــد مـاست بر کـرمت هـر دمـی از زمـانـه دل گیـرم راه صحـن تو پـیش می گـیرم ای قــــرار دل هــوائــی مـــن مرهـــم زخــم کـربـلایــی مـن ای به دل دادگـان تو نـور عین ای نگـار همیشه شکـل حسیـن کـوی تو رنـگـی از خـدا دارد خــاک تــو بــوی کـربـلا دارد ای فـــــرسـتـــاده رســـول الله جــانـب خــون بــهـای ثــارالله تــویی آن یـار بی قــریـن دلـم هـر شب جمعه هـمـنـشین دلـم با عـلـی عـهد عشق بستی تــو سـفـره دار کـمـیـل هـستــی تو بشنو این درد دل ز نوکر خود نوکر بی قـرار و مضـطرخود چه بـگـویـم که قـوم نـامـردان ملک ما را فروختند چه گران وای بر ما برسـرشک دوعیـن قیمت خاک ماست خون حسین آری ایـن است با تــو درد دلـم تا قـیــامت ز مــادرت خـجــلم تحفه ای می دهی که هدیه کنم کـمکـم کی کنی که گـریه کـنم حق بده گر ز غصه دل خونـم قــدر یک عمر گریــه مدیـونم گرکه نقشم برآب شد تو ببخش گرکه شادی خراب شد تو ببخش حـرمت گـرچـه کــربــلا باشـد کـربــلا کــرب و البــلا بــاشد کی در این جا سری بریده شده معـجـری از سـری کشیده شده کی دراین جا عطش جگر سوزاند جگــر یک پــدر پسر سوزانـد باورم نیست شور و زمزمه را کــربــلای بـدون عـلـقـمــه را کـربــلا دیــد نیست با یــاسـش با دو گـلدستـه هـای عـبـاسـش حاجتی دارم از تو شـاه کریــم حضرت عشق واجب التعظیـم خــواهش ســائـلـت ادا فــرمــا خــاک من خاک کـربــلا فرما
: امتیاز
|